Në vitet ’70, refuzimi i vendit të punës që të sigurohej nga shteti konsiderohej një kundravajtje administrative që me raste mund të klasifikohej edhe si kundravajtje penale.
Në vitin 1973, Kuvendi do të miratonte një dekret të Këshillit të Ministrave të posaçëm të emërtuar “Për detyrimin e parazitëve për punë”.
Edhe vetë terminologjia e përzgjedhur në dekret ishte përçmuese për ata persona që refuzonin punën që u caktohej.
Dekreti që sjell mëposhtë SCAN, i dedikohej vetëm meshkujve e përfshinte të gjithë ata që kishin mbushur moshën 15 vjeç. Referuar dekretit, personat që refuzonin një vend punë që u ishte caktuar, fillimisht merrnin një paralajmërim nga organet shtetërore.
Nëse pas 15 ditëve personi refuzonte të shkonte në punë, atëhere ai do të vendosej detyrimisht në një punë që do të caktohej nga organet shtetërore.
Nëse edhe pas vendosjes në punë me detyrim personi refuzonte apo braktiste punën, atëhere ligji parashikonte penalitete që varionin nga 500 lekë, në riedukim e deri në heqje të lirisë deri në 2 vite.
