Hajnit i ka borxh edhe mbreti; Ai që e ka provue din me të mësue; Vena s’ka frena; Zemra e gjanë e fiton dynjanë; Atij që s’i mjafton toka, i mjafton vorri; Burri i mirë flet një herë; Atij i plasin sytë, e tjetri e pyet për vetullat;
Dy rrena sa nji trimni; Kazani bosh tingëllon ma shume.
Burrin e njeh shoqnia, gruan e njeh shpia; Drunin e shtremt e ndreq zjermi; Le të jetë oxhaku i shtremt, po tymi të shkojë drejt; Me njoft vetin asht urti, me urdhnue vetin asht trimni; Pak di ai që të gjitha ia tregon gruas; Shih rrethin, shihi shpinë, shihi nanën e merr t’binë.
Shtatin pyll e mendjen fyll; Zengjini tutet se fiket, fukaraja tutet se koritet; Zoti na ka dhanë dy veshë e një gojë, me ndigjue ma shume se me fol; Babën e mirë nderoje, babën e keq duroje; Mos i beso burrit që qan, kalit që djersitet dhe gruas që betohet; E keqja e ka gjethmone një “Pse”?.
Edhe te parja që ke nxjerrë me djersë ka hise shejtani; Gaca e baruti nuk rrinë bashkë; Ai që nuk rrihet me fjalë, s’rrihet as me hu!; Çka bahet rrallë, bahet për mall.
