Baba Vanga, emri i vërtetë i së cilës është Vangelia Pandeva Dimitrova Gušterova, ka lindur më 31 janar 1911 në Strumicë të Maqedonisë. Sipas folklorit dhe shumë dëshmive, ajo parashikoi ngjarjet më të rëndësishme botërore, veçanërisht fatkeqësitë.
Ndër të tjera u shkrua historia e saj për përmbytjen e madhe.
-Përmbytja e madhe që vjen në fund të pranverës do të sjellë një lumë kufomash… Dhe pikërisht kur mendojmë se makthi më i keq ka mbaruar, vjen një sëmundje e tmerrshme. Do të jetë më keq se SIDA dhe do të kosit burrat. Këto janë fjalët që Vanga foli para vdekjes së saj në një nga intervistat e fundit me udhëtarin dhe biznesmenin ukrainas Anatoli Lubchenko.
Ai e vizitoi Vanga në vitin 1994, kur ajo tashmë ishte jashtëzakonisht e rraskapitur nga luftimi i një sëmundjeje të rëndë.
Edhe pse Vanga nuk specifikoi se kur lumenjtë e kufomave do të rrjedhin nëpër botë, ekspertët besonin se ishte një seri përmbytjesh që do të vinin vit pas viti dhe do të mbanin gjithçka përpara tyre. Qershori 2014 solli vërtet një fatkeqësi të paparë. Përrenjtë lanë shtëpitë, shkatërruan makina dhe pothuajse gjithçka që njerëzit zotëronin. Shprehja në fytyrat e tyre i thoshte të gjitha.
“Tragjedia është shumë e madhe. Unë jam në rrugët e periferisë. Këtu nuk ka rrugë, nuk ka shtëpi, makinat janë njëra mbi tjetrën”, vajtoi Ivan Portnih, atëherë kryebashkiak i qytetit të Varnës, një resort i famshëm bullgar.
Ata po jetonin një makth ato ditë
Përmbytja ishte e tmerrshme, biblike, e paprecedentë, mbuloi një pjesë të madhe të Bullgarisë. Vetëm dy muaj më parë, kaos i ngjashëm u përjetua në Serbi, Kroaci, Bosnje dhe Hercegovinë.
Njerëzimi në këtë rast, ishim dëshmitarë, ende e kapërceu tragjedinë. Njerëzit i ndihmuan njerëzit. Për shkak të përmbytjes, njerëzit u bënë përsëri njerëz. Të mbledhur në kontejnerë, ndihmuan, ndanë koren e fundit të bukës, fëmijët u socializuan sërish.
Bota dukej se ishte ashtu siç duhej të ishte përsëri plot njerëzi dhe dashuri vëllazërore. Policë, zjarrfikës, ushtarë, fqinjë ata kaluan nëpër ujë dhe shpëtuan çdo qenie, nga pulat te njerëzit. Njëri vdiq për tjetrin. Dhe pikërisht kjo i mungonte botës, siç thoshte Baba Vanga.
